Εντός

«Η Κέρκυρα στα τέλη του 18ου αιώνα είναι κατάφυτη από ελαιόδεντρα τόσο πυκνά, που τα κλαδιά του ενός δέντρου μπλέκονται με τα κλαδιά του άλλου κι ο κίνδυνος μιας γενικευμένης πυρκαγιάς είναι εξαιρετικά συχνός...

«Ο Γεράκης οραματίστηκε την κοινωνία του μεγάλου καφενείου σαν ένα είδος κοινότητας […] Στην πραγματικότητα, στο νου του είχε κάτι περισσότερο, όπως φάνηκε αργότερα […] Το όνειρο αυτό του Γεράκη πραγματοποιήθηκε εν μέρει, διότι ο ήχος των γεγονότων της ζωής περνάει έστω και σαν ψίθυρος παντού […] Ο Τελώνης αισθάνθηκε έκπληξη και απορία...

«Περπατώντας στους δρόμους των προαστίων, οι πολυκατοικίες που βλέπουμε δεξιά και αριστερά φαίνονται ήσυχες και ειρηνικές...

«Έτσι ανταριασμένα κύλαγε η ζωή...

«Ήρθε ο καιρός των ηττημένων και των άλλων, των αμετανόητων...

«…έχει σκοπό να αναδείξει αφενός τα μνημεία του ποταμού Κηφισού και αφετέρου να υπενθυμίσει την ομορφιά και τη γοητεία που πολλές φορές κρύβεται ακόμα και στη φθορά που φέρνει ο αδυσώπητος χρόνος […] να αναδείξει ό,τι έφτασε σε εμάς όπως έφτασε μέσα από προφορικές ή γραπτές μαρτυρίες […] να υπενθυμίσει στο σύγχρονο κόσμο ότι η πίστη των ανθρώπων κρατάει τα κτίσματα...