Εντευκτήριο

Γλώσσα μου ετοιμοθάνατη σε κλαίω κλαίνε τα μάτια μου και κλαίει η καρδιά, γιατί κάθε ώρα πιο πολύ σε βλέπω πάντα πικρά να κλαις και μ'' αγωνία...

Το Ημερολόγιο ενός ακαλλιέργητου ανθού είναι μια πολλαπλή καταγραφή βίας...

Βυθισμένοι στον αγώνα μιας καθημερινότητας, που όσο αυτονόητη φαντάζει τόσο πιο αινιγματική αποδεικνύεται, προσπαθούμε να κρατηθούμε άλλοτε από την ποίηση, την ανεύρεση του εξαιρετικού στη θέαση του κοινότοπου,

Στην εφημερίδα διάβασα πως κάποια είχε πεθάνει, κάποια που γνώριζα τ’ όνομά της...

ΞΕΡΩ Δεν είδα τι φο...

Τι φαρμάκι πότισες, κορίτσι μου, το μέσα σου κι έφτασες εδώ που έφτασες; Τι σε πιλάτεψε και το ’κανες αυτό στον εαυτό σου; Μυαλό απροσκύνητο είσαι, κοίταξες να φτιάξεις εσύ τη μοίρα σου! Αφού δεν είχες κανέναν να προστρέξεις...

Είμαι εδώ, πάνω σε μια ξύλινη σχεδία...

Σ’ αυτήν τη συλλογή συγκεντρώνονται ποιήματα που είναι γραμμένα στη διάρκεια σχεδόν σαράντα χρόνων...

Η νουβέλα Κίτρινη ουρά εκτυλίσσεται σε απροσδιόριστο τόπο και χρόνο, ενώ, προσχηματικά, καταφεύγει σε τρόπους αστυνομικής πλοκής...

Τα δεκαοκτώ διηγήματα του αφηγηματικού βιβλίου της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου Διάψαλμα τοποθετούνται αυθόρμητα και αυτόματα στην ίδια ξεχωριστή σειρά τη σχηματισμένη χάρη στο σύνολο των Βιβλίων του Δημήτρη Χατζή και δύο-τριών βιβλίων του Μένη Κουμανταρέα...

Η ζωγραφική δεν είναι γλώσσα και η γλώσσα δεν είναι ζωγραφική Καταργώ τα επίθετα από τη ζωγραφική μου, τους παρατατικούς και τους παραστατικούς υπερσυντέλικους, την προστακτική, τις μετοχές και την παθητική φωνή· κρατώ πάντως τον αόριστο, που κάποτε συγγγενεύει με την αμφισημία και σπανιότερα με την πολυσημία, τον κρατώ ως διαβατήριο ώστε να διασχίσω δίχως προβλήματα τη μεθόριο του αντεστραμμένου αορίστου του μέλλοντος...

Τα στήθη της μάνας μ...

Μετά την αναγκαστική προσγείωση του αεροπλάνου τους, δύο επιβάτες βρίσκονται σε μια αχαρτογράφητη χώρα και εκεί τους ρουφάει, σχεδόν τους καταπίνει, μια αλλόκοτη, λαβυρινθώδης, φασματική πόλη, όπου συναντούν πρόσωπα άγνωστα αλλά και ταυτόχρονα οικεία.

Δεκαοχτώ μικρές ιστορίες για την ξενιτιά, τη φτώχεια, τον έρωτα, τη διάψευση, την αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη αδυναμία, την υπέρβαση, την αποδοχή· με δυο λόγια, για πράγματα ανθρώπινα...