Πόσο εύκολο είναι να παρασυρθεί κανείς από την καθημερινότητα και να μην αναγνωρίσει τις χαρές που του δίνει η ζωή και τις χάρες που του κάνει; Η Μαργαρίτα, η Λευκή και η Αυγή -ένα λουλούδι, ένα χρώμα και ένα ξημέρωμα- αναπολούν το παρελθόν και κάνουν σχέδια για το μέλλον όσο έρχονται αντιμέτωπες με το παρόν...
"Ήττα, ήττα μου, αθάνατο θάρρος μου, συ κι εγώ θα γελάμε μαζί με την καταιγίδα και θα σκάβουμε τάφους για κείνα όλα που πεθαίνουν μέσα μας και θα στεκόμαστε αποφασιστικά στον ήλιο και θα είμαστε επικίνδυνοι"....