Το ζήτημα που εξετάζω είναι πώς τοποθετείται η Άνοιξη της Πράγας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που αγκαλιάζει πρακτικά αυτό που ο Έρικ Χομπσμπάουμ αποκάλεσε Σύντομο 20ό αιώνα, 1914-1991. Μέσα σε μια τόσο μακροϊστορική ματιά, ασφαλώς το γεγονός μικραίνει, γίνεται ένα επεισόδιο σε μια δραματική περίοδο που γνώρισε δύο παγκόσμιους πολέμους, δραματικές οικονομικές κρίσεις, μερικές επαναστάσεις, την αποαποικιοποίηση. Στην πραγματικότητα, δίνει το έναυσμα να συσχετίσουμε το γεγονός με την πορεία του κομμουνισμού και την ιστορική δομή του 20ού αιώνα. Θα το επιχειρήσω εξετάζοντας, πιο συγκεκριμένα, πώς αντιμετωπίζεται η Άνοιξη της Πράγας σε τρεις ερμηνείες του 20ού αιώνα που θεωρήθηκαν ιδεοτυπικές τριών διαφορετικών ιδεολογικών-πολιτικών προσεγγίσεων. Το τονίζω γιατί εδώ δεν με ενδιαφέρει τόσο η ιστοριογραφική διάσταση, όσο η διαφορετική ιδεολογική προσέγγιση. Αναφέρομαι στις ερμηνείες τριών σημαντικών και εμβληματικών ιστορικών: του Έρικ Χομπσμπάουμ, του Φρανσουά Φυρέ και του Έρνστ Νόλτε. [...] (Από την έκδοση)