Και μέσα σ αυτό το μεγαλείο γονάτισα μετά τρόμου και ταπεινώσεως και άρχισα να προσεύχομαι. Αισθανόμουνα δε και μία ακτίνα φωτεινή να με λούζει, να με κτυπάει. Από την Παναγία ερχότανε κι εγώ είχα σκύψει το κεφάλι μου πολύ ταπεινά για την αναξιότητά μου. Και άρχισα να φωνάζω. Και έλεγα: "ΑΣΠΙΛΕ-Ε-Ε, ΑΜΟΛΥΝΤΕ-Ε-Ε-Ε, ΑΧΡΑΝΤΕ-Ε, ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ, ΘΕΟΝΥΜΦΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ". Έτσι έλεγα την ευχή της Παναγίας !