Η μελέτη προβλημάτων σχετικών με τον μεσσιανισμό είναι ένα λεπτό ζήτημα αφού εδώ ακριβώς βρίσκεται το κομβικό σημείο της ασυμφωνίας Ιουδαϊσμού και χριστιανισμού μέχρι τις ημέρες μας. Αν και η μελέτη μας δεν έχει ως αντικείμενο την ίδια την ασυμφωνία αλλά την ιδιαιτέρως εβραϊκή εκδοχή του μεσσιανισμού, καλό είναι να έχουμε στο νου ότι υφίσταται μια θεμελιώδης διαφωνία ως προς τον μεσσιανισμό, διαφωνία που απορρέει από το γεγονός πως, ιουδαϊσμός και χριστιανισμός, διατηρούν μια διαφορετική έννοια της λύτρωσης. Αυτό που ο χριστιανισμός θεωρεί ως ένδοξο θεμέλιο της ομολογίας πίστεως και ως ουσιώδες δεδομένο του Ευαγγελίου, ο ιουδαϊσμός το αρνείται και το αντιμάχεται αποφασιστικά. Ο ιουδαϊσμός, παντού και πάντοτε, θεώρησε τη λύτρωση ως ένα δημόσιο γεγονός που μέλλει να συμβεί στην ιστορική σκηνή και στην καρδιά της εβραϊκής κοινότητας, ένα γεγονός δηλαδή που πρόκειται να επέλθει κατά τρόπον ορατό και είναι μάλιστα αδιανόητο δίχως αυτή την εξωτερική του εκδήλωση.