Η περιοχή της αρχαίας Μεσοποταμίας που κάποτε αποτελούσε την καρδιά της ένδοξης περσικής αυτοκρατορίας, υπήρξε την δεκαετία του ‘80 το πεδίο σκληρής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο Ιράν και την γειτονική Δημοκρατία του Ιράκ. Η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια των Ιρανών σε βάρος του τότε μονάρχη Shah Mohammad Reza Pahlavi, οδήγησε στην ανατροπή του τελευταίου από την λεγόμενη Ισλαμική Επανάσταση, κάτι που αναπόφευκτα προκάλεσε τρόμο στο γειτονικό Ιράκ, ο κυβερνήτης του οποίου (Saddam Hussein) επέλεξε την πολεμική αναμέτρηση για να εκμηδενίσει το απειλητικό και αναθεωρητικό προφίλ της νέας ιρανικής ηγεσίας, η οποία καλούσε την ιρακινή σιιτική μειονότητα σε κοινωνική αποσταθεροποίηση εντός της ιρακινής επικράτειας. Υπό αυτές τις συνθήκες, τόσο το Ιράν, όσο και το Ιράκ, επιδόθηκαν σε έναν αιματηρό οκταετή πόλεμο, καθώς από την έκβασή του εξαρτιόταν όχι μόνο η συνοριακή διαρρύθμιση των δύο αυτών χωρών, αλλά κυρίως η επιβίωση ή μη, των ιδιαιτέρως εξτρεμιστικών τους καθεστώτων. Στην εν λόγω βίαιη διακρατική σύγκρουση που συντάραξε συθέμελα την ευαίσθητη από γεωπολιτικής άποψης περιοχή της Μέσης Ανατολής, αίσθηση προκάλεσε η χρήση των εναέριων οπλικών συστημάτων αμφοτέρων των εμπλεκομένων, καθώς η συμβολή και των δύο αεροποριών στην αποτροπή επίτευξης τακτικού πλεονεκτήματος από τον αντίπαλο, οδήγησε στην παγίωση του μετώπου, θέτοντας σε τέλμα τις πολεμικές επιχειρήσεις. Αν και στο αρχικό στάδιο του πολέμου η Ιρακινή Πολεμική Αεροπορία υπερείχε ελαφρώς εξαιτίας της αποδιοργάνωσης που υπήρχε στο εσωτερικό της ιρανικής πολιτείας, ελέω των γεγονότων που είχαν ακολουθήσει την επιτυχή κατάληξη της Ισλαμικής Επανάστασης, οι Ιρανοί χειριστές κατόρθωσαν να φανούν αντάξιοι των Ιρακινών συναδέλφων τους, μολονότι η ιδιαίτερη πατρίδα τους βίωσε μια αυστηρή διπλωματική απομόνωση, που είχε σαν αποτέλεσμα την εξαιρετικά φειδωλή ροή υλικοτεχνικού εξοπλισμού για την διατήρηση των επιχειρησιακών της δυνατοτήτων. Σκοπός του παρόν έργου, {Πόλεμος Περσικού Κόλπου 1980-1988 / «Η σύγκρουση Σαντάμ - Χομεϊνί στους αιθέρες της Μέσης Ανατολής τη δεκαετία του ‘80»}, είναι να σκιαγραφήσει συνοπτικά την ιστορία της αεροπορικής στρατηγικής που ακολούθησαν κατά την διάρκεια της αιματηρής αυτής πολεμικής σύγκρουσης οι δύο εμπλεκόμενοι (Ιράν, Ιράκ), παρουσιάζοντας τα κυριότερα σημεία χρήσης του αεροπορικού όπλου, τόσο για την υποστήριξη του τακτικού πεδίου της μάχης, όσο και για την επίτευξη στρατηγικών στοχεύσεων οι οποίες καθόρισαν την εξέλιξη και την πορεία της όλης αναμέτρησης. Για το λόγω αυτό, το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε όλους ανεξαιρέτως τους γενναίους αεροπόρους ιρανικής, αλλά και ιρακινής καταγωγής, οι οποίοι αν και προήλθαν από διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές αφετηρίες, αποδύθηκαν σε έναν σκληρό αγώνα στους αιθέρες της Μέσης Ανατολής, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος σε έναν παράλογο πόλεμο που διεξήχθη αποκλειστικά και μόνο για την προώθηση των προσωπικών φιλοδοξιών που είχαν οι τότε ηγήτορες των ολοκληρωτικών τους καθεστώτων. ''Αμφισσα, Σεπτέμβριος 2024
