Το Τραύμα της γέννησης είναι το δημοφιλέστερο βιβλίο του Αυστριακού ψυχαναλυτή και συγγραφέα Όττο Ρανκ (1884-1939) και θεωρείται δικαιολογημένα ένα από τα κλασσικά και πρωτότυπα έργα της ψυχαναλυτικής γραμματείας. Όταν δημοσιεύτηκε, το 1924, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις μέσα στον κύκλο των ψυχαναλυτών και σηματοδότησε την αρχή του τέλους της σχέσης ανάμεσα στον Φρόυντ και τον Ρανκ. Ο Ρανκ εισάγει εδώ για πρώτη φορά στη φροϋδική ψυχανάλυση, η οποία μέχρι τότε ήταν κυρίως επικεντρωμένη στη σχέση του παιδιού με τον πατέρα, την ουσιαστική σημασία της πρωταρχικής εμπειρίας της γέννησης και του επακόλουθου τραύματος του χωρισμού από τη μητέρα. Με παραδείγματα από τη μυθολογία, τη θρησκεία, την τέχνη και τη φιλοσοφία, αναδεικνύει ταυτόχρονα την ανθρωπολογική διάσταση της θεωρίας του. Προτείνοντας ένα προοιδιπόδειο στάδιο, και επιμένοντας στη σημαντικότητα της αρχέγονης σχέσης του παιδιού με τη μητέρα, ο Ρανκ άνοιξε καινούριους δρόμους όσον αφορά στην ανάπτυξη της σύγχρονης ψυχαναλυτικής θεωρίας και θεραπείας.