«Συνάξεις μαγισσών, νυχτερινές συνωμοσίες εξεγερμένων, σεληνιακοί χοροί… βρήκαν καταφύγιο στο γκρεμισμένο πια χοροστάσι της Αριάδνης. Κι η Αριάδνη; Η Αριάδνη έγινε Μάγισσα, έγινε αυτή για την οποία στήνονται οι πυρές…Έκαναν τα πάντα για να την κάψουν. Αλλά ξέχασαν πως ήταν φλόγα»… Και κάπως έτσι, το «Χοροστάσι της Αριάδνης» πήρε τον δρόμο για το τυπογραφείο… Το βιβλίο μιλά για τον μινωικό πολιτισμό, αλλά και για τη γραφή γενικά. Για τη γραφή που ξεδιπλώνεται κάποτε σαν χορός. Και φυσικά από τη θεματολογία δεν θα μπορούσε να λείπει ο Δίσκος της Φαιστού.