Αυτό το ιστορικό πανόραμα δεν είναι μια νέα ιστορία της υστερίας, αλλά μια ιστορία των ορισμών της υστερίας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να οριστεί η υστερία; Μπορεί καν να οριστεί;
Το έργο του Francis Scott Fitzerald είναι η ακραία έκφραση της ψυχικής κόπωσης και της εσωτερικής σύγχυσης που προκάλεσε η άνοδος και η πτώση του αμερικανικού ονείρου της μεσοπολεμικής γενεάς και των τραυματικών εμπειριών της στην προσπάθειά της να διατηρηθεί η ζωτική ψευδαίσθηση μιας εύθραυστης εσωτερικής ισορροπίας και να λησμονηθεί η ενοχή των χαρακωμάτων του Μεγάλου Πολέμου...
Η ιστορία της ιδέας της μετάδοσης, από τα πρώτα ψελλίσματα της, μοιάζει με εκείνη των άλλων επιστημονικών εννοιών που υπήρξαν δάνεια από την καθομιλουμένη: στην αρχή, έχουμε όλο τον πλούτο και όλη τη σύγχυση του συγκεκριμένου, που διέπεται περισσότερο από το συναίσθημα παρά από την ακριβή νοηματοδότηση· στο τέλος της ανάλυσης, καταλήγουμε σε μια αυστηρά ορισμένη και οιονεί αφηρημένη έννοια: παρά την απορριπτέα ροπή στον αναχρονισμό που συνιστά η αμφίσημη σταθερότητα της λέξης, μια εντελώς νέα έννοια πλάθεται από το πνεύμα του επιστήμονα για τις δικές του ανάγκες, που δεν είναι πια ίδιες με τις ανάγκες της λαϊκής ευαισθησίας...