Είναι τρεις οι διαστάσεις? Η γεωμετρία μπορεί να τις αποκαλύψει? Ζούμε τρισδιάστατα ή δισδιάστατα? Ο τετραδιάστατος κύβος υπάρχει ή είναι αποκύημα της φαντασίας? Ο χρόνος είναι μια διάσταση? Γιατί το φως μπλέκεται σε κάθε θεωρία? Το CERN θα αποδείξει τη δημιουργία της ύλης ή δαπανούμε τους πόρους μας σε ένα μάταιο πείραμα? Είμαστε πράγματι ανίκανοι από τη φύση να κατανοήσουμε τις επιστημονικές θεωρίες, ή στερούνται λογικής? Μήπως η επιστήμη σε κάποιες περιπτώσεις συμπεριφέρεται όπως η θρησκεία και αναζητάει πιστούς αντί για λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους? Θα έρθει η πρόοδος στην κατανόηση των φαινομένων, ή χρειάζονται βαθιές τομές στην ανθρώπινη σκέψη? Ο Τσικενστάιν θα μας βοηθήσει να μπούμε στο φάσμα των χωροχρονικών διαστάσεων...
Επτά χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου βιβλίου Ταξίδια στο μέλλον, το ενδιαφέρον μου για την επιστήμη παραμένει ζωντανό, αλλά ο ενθουσιασμός για οτιδήποτε καινούργιο έχει δώσει τη θέση του σε μια πιο επιφυλακτική ματιά...
Πειραματικές αλήθειες που μοιάζουν να μην πειθαρχούν σε κανέναν νόμο, έρευνες που οδηγούν σε ανακαλύψεις οι οποίες ξαφνιάζουν ακόμα και τον ίδιο τον ερευνητή, η λάμψη της φυσικής και μαθηματικής διαίσθησης: αυτός είναι ο κόσμος τον οποίο ερευνά εδώ και τουλάχιστον πέντε δεκαετίες ο Τζόρτζιο Παρίζι, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου...
Πώς συμβαίνει και σε μια εποχή υποτιθέμενου θριάμβου της επιστήμης, ένας διαρκώς μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων να παραδίδονται χωρίς αντίσταση στις πιο ακραίες μορφές ανορθολογισμού και ψευδοεπιστήμης;
Ο εγκέφαλός μας έχει πλαστεί από την εξέλιξη έτσι ώστε να μας ψιθυρίζει πράγματα τα οποία μοιάζουν, αλλά δεν είναι σωστά: η Γη είναι επίπεδη, τα άστρα στέκουν ακίνητα στο ουράνιο στερέωμα, μια μέρα διαρκεί 24 ώρες...