Ολοκληρώνοντας, τον Φεβρουάριο του 1922, τις Ελεγείες του Ντουίνο που, από δηµιουργική άποψη, τον στοίχειωσαν επί δεκαετία, «ανάβρυσαν», όπως γράφει ο ίδιος, «από την άκρη του µολυβιού του, απρόσµενα», σε έναν ποιητικό πυρετό λίγων ηµερών, τα 55 αριστουργηµατικά σονέτα που, στον τίτλο του έργου, ο Ρίλκε τα απηύθυνε στον µυθικό γενάρχη της ποίησης, τον Ορφέα...
«Αφήστε κάθε εντύπωση, κάθε σπόρο συναισθήματος να ωριμάζει μέσα σας στο σκοτάδι, στο χώρο του ανείπωτου, του υποσυνείδητου, όπου δε φτάνει η νόησή σας· και, με βαθιά ταπείνωση κι υπομονή, προσμείνετε την ώρα που θα γεννηθεί ένα καινούργιο φεγγοβόλημα: αυτό, και μόνο, θα πει “ζω την τέχνη”: είτε απλός πιστός της είσαι, είτε δημιουργός»...