137 ποιητικές πρόζες συνθέτουν ένα Φασματοσκόπιο Ερωτικού Λόγου το οποίο συγκροτήθηκε στο πλάι της ποιητικής και άλλης συγγραφικής δημιουργίας του Γιώργου Χ. Θεοχάρη, έτσι σαν ανάσα και σαν αεράκι ευεργεσίας της ίδιας της γραφής, ως δωρεά της Ποίησης και της έμπνευσης. Πρόκειται για λόγο τρυφερής, παραινετικής, αφήγησης υπέρ της αγάπης και του έρωτα, ως έκφραση ευγνωμοσύνης στην ίδια την ύπαρξη. Λόγος υμνητικός στη γυναίκα και στη συνύπαρξη, λόγος ευαισθησίας και πίστης στην αρμονική σύζευξη των όντων μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Την πλειονότητα των μικρών κειμένων διατρέχει η περσόνα μιας όμορφης νεαρής ποδηλάτισσας η οποία διαλέγεται δημιουργικά με τον ποιητή, αφήνοντας το ίχνος του περάσματός της και στον αναγνώστη.