Η επιδίωξη της παρούσας παρέμβασης του Νίκου Παναγιωτόπουλου συνίσταται στο να καταστήσει λίγο πιο συνειδητή την αναγκαιότητα του ρόλου του διανοούμενου, εκτός από παραγωγού γνώσης, ως συν-διαμορφωτή των συνθηκών που θα επιτρέπουν να εξάγονται από τις αναλύσεις και πρακτικά συμπεράσματα, συμπεράσματα για «το τι πρέπει να γίνει» και «το πώς πρέπει να γίνει»...