Ο Ταρζάν αφήνει τη γυναίκα που αγαπούσε στα χέρια εκείνου του ανθρώπου στον οποίο αποφάσισε να παραχωρήσει την κληρονομιά και τον τίτλο που δικαιωματικά του ανήκε. Ο κόσμος του πολιτισμού δεν έκρυβε πια καμιά χαρά για τον πιθηκάνθρωπο. Έκανε προσπάθειες να προσαρμοστεί αλλά στάθηκε αδύνατον. Ο λίγος καιρός που έζησε ανάμεσα στην πολύπλοκη ανθρώπινη κοινωνία, ήταν αρκετός για να τον κάνει να πληγωθεί και να πικραθεί τόσο, που σύντομα άρχισε ν αναζητά την αγαπημένη του αφρικάνικη ζούγκλα. Όταν μετά από πολλές περιπέτειες φτάνει στα παρθένα, καταπράσινα δάση της μαύρης ηπείρου, ακούει για πρώτη φορά να γίνεται λόγος για το Οπάρ, την πόλη του χρυσού, απομεινάρι της χαμένης Ατλαντίδας. Μια πόλη... που για κατοίκους της είχε απαίσιους πιθηκόμορφους άντρες αλλά -τι αντίθεση!- υπέροχες γυναίκες. Μια πόλη στην οποία κυριαρχούσε η Λα, αρχι-ιέρεια του μεγάλου θεού, του Φλεγόμενου Θεού του Ήλιου. Οι βωμοί του ναού είχαν για βασική τους διακόσμηση αμέτρητες πιτσιλιές από ανθρώπινο αίμα· οι μεγαλύτερες τελετουργίες είχαν για επίκεντρό τους τις ανθρωποθυσίες. Αγνοώντας όλους τους κινδύνους που καραδοκούσαν παντού, ο Ταρζάν οδηγεί τους γενναίους του πολεμιστές της φυλής Ζαζίρι, στις πανάρχαιες μυστικές κρύπτες του Οπάρ...