Ιταλική λογοτεχνία

Για ποιο λόγο να διαβάσουμε σήμερα τα αρχαία κείμενα; Τι μας λένε οι άνθρωποι του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού; Πώς θα τους απολαύσουμε χωρίς να τους αλλοιώσουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν τόσους αιώνες αργότερα; Μπορούμε άραγε να ακούσουμε τις «ιδανικές φωνές κι αγαπημένες» σβήνοντας τον θόρυβο της σύγχρονης ζωής; Το παρόν δοκίμιο –αναγνωστικός συνοδοιπόρος στο σύμπαν των Κλασικών– περιλαμβάνει μια ακριβή μετάφραση του λόγου «Προς Δημόνικον» του Ισοκράτη, ενός θησαυρού των αρχαίων παιδευτικών αξιών, της ελευθερίας, της πληρότητας, της ευδαιμονίας...

Τι ωθεί έναν έφηβο σαν όλους τους άλλους, από μια συνηθισμένη οικογένεια, να επιλέξει τον δρόμο του πολιτικού εξτρεμισμού; Ο Έτορε, που φεύγει από τα προάστια του Μιλάνου για να γραφτεί σε ένα μεγάλο λύκειο του κέντρου, νιώθει χαμένος, σε μια περιοχή και μια κοινότητα όπου δεν μπορεί να βρει αναφορές ή φιλίες...

Είναι 4:30 το πρωί...

Όλοι θα ήθελαν τη ζωή της Άννας και του Τομ...

Ένας νεκρός, εκτός από πηγή πόνου, είναι και πρόβλημα για τους οικείους του...

Ένας γάμος από ανάγκη...

Ένας ηττημένος άνθρωπος, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας είναι ο πρωταγωνιστής του διηγήματος – πιθανώς κι ένας άνθρωπος πίσω από την δική μας πόρτα...

Ο Λέο, διάσημος συγγραφέας στα τριάντα δύο του χρόνια, βιώνει τον τεράστιο πόνο της απώλειας του συντρόφου του, του Τόμας, ενός νεαρού Γερμανού πιανίστα...

«Κόλαση, Καθαρτήρι, Παράδεισος υπάρχουν μέσα μας, μυστική, φοβερή ανθρώπινη Τριάδα, κι όλο το τραγούδι του Δάντη είναι το ασκητικό, επίπονο ανέβασμα από το χτήνος στο Θεό...

Να αγαπάς, να θυσιάζεσαι και να υποτάσσεσαι! Αυτό ήταν το πεπρωμένο κάθε γυναίκας; Όταν η παιδική της ηλικία σε μια παραθαλάσσια πόλη τελειώνει με δραματικό και βίαιο τρόπο, η ανώνυμη αφηγήτρια αυτού του φλογερού αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος ανακαλύπτει συγκλονισμένη τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, στην Ιταλία, στην αυγή του 20ού αιώνα...

Ένας πατέρας φύτεψε δύο δέντρα μπροστά από το σπίτι του, ένα για κάθε γιο...

Η ηρωίδα πρέπει να επιλέξει αν αξίζει να παραμείνει με τον άντρα που έγινε για χάρη του έτσι όπως αυτός την ήθελε, ή να επιστρέψει σ’ αυτόν που στρέφει κι ένα περίστροφο στον εαυτό του για να μη τη χάσει...

-

Μόντσα, 1936...

Η εν λόγω ποιητική συλλογή, της Claudia Piccinno, συνιστά μια βαθιά, συναισθηματική εξερεύνηση των θεμάτων της μνήμης, της απώλειας, της ταυτότητας, και της σχέσης μας με το παρελθόν και τη φύση...