Κυπριακή ποίηση

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ Τα φύλλα αδύναμα να κρατηθούν αφήνονται στον αέρα...

Τα σύνορά σου να αγα...

ΤΑ ΚΥΜΒΑΛΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΗΣΟΥ Με πόδια και χέρια κομμένα κολύμπησα από το απέναντι του Γεωργίου ξωκλήσι στη Γερόνησο, που αφημένη, ακόμη, στις ανασκαφές κρύβει τα ιερά των ειδωλολατρών τάματα βαθιά στα σπλάχνα της...

Η ανθολογία «Το κάλεσμα των φύλλων» της Αντιγόνης Ηλία είναι μια ωδή στο Φθινόπωρο και στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, όπου η φύση λειτουργεί ως καμβάς για τη συναισθηματική και πνευματική έκφραση...

-

Οι Δημογέροντες δεν μας δίνουν την αιτία που οι δρόμοι της πόλης μας μένουν κλειστοί στο σκοτάδι για μια χρονική περίοδο...

ΚΥΘΕΡΕΙΑ Σιγά θα πλέω σαν το νούφαρο του βάλτου σιγά θα παίζω μελωδία της φλογέρας, θα συνεχίσω το τραγούδι της σιωπής που μου το χάλασε τη νύχτα ο αγέρας...

ΠΗΝΕΛΟΠΗ Νήματα από μετάξι και φτερά λευκής πεταλούδας ριγμένα στον αργαλειό των ωρών αρνούνται να υφάνουν τη λήθη...

ΕΛΕΝΗ Στα γυάλινα κλουβιά των έψιλόν σου χάνεσαι εσύ που το φεγγάρι ορμήνεψες μη φέξει και θρηνούμε...

Η Κύπρος ξεχωρίζει και στην ποίηση! Από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα, οι άνθρωποι τρέφουν ένα µεγάλο φυσικό, αλλά και µεταφυσικό ενδιαφέρον για το φως...

Θεωρώ ότι η ποίηση έχει ιδιαίτερες θεραπευτικές ιδιότητες και γιατρεύει τις πληγές και τις ψυχές...

Κι όσο δύσκολο είναι να ζήσεις με εκείνον τον σταυρό, τόσο πιο εύκολο είναι να συνηθίσεις, μα τόσο φυσικό να τον κουβαλήσεις...

Η σύγχρονη Περσεφόνη, στο Δάκρυ της Περσεφόνης, κουβαλά στους ώμους τα νάματα του πανάρχαιου μύθου και θυμάται την αρπαγή της θεάς καθώς μάζευε άνθη μες στ’ αλμυρό λιβάδι, μαζί με τις Ωκεανίδες νύμφες...

Μια εξομολογητική, μα συνάμα οικουμενική αφήγηση για τον έρωτα – την ακατανίκητη δύναμη που πυροδοτεί πάθη, συγκινήσεις και εσωτερικές ανησυχίες...

Περιμένοντας το μεγάλο θαύμα εξαντλείσαι, χάνεις την υπομονή σου...