Τα “Τραγούδια της Βιλιτώς” χαρακτηρίστηκαν ως ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της ερωτικής λογοτεχνίας, µε τεράστια επιρροή στις αναπαραστάσεις και θεωρήσεις της σεξουαλικότητας κατά τον 20ό αιώνα...
Για πρώτη φορά στα ελληνικά μεταφράζονται εδώ (από τα μεσαιωνικά γαλλικά της τυπογραφικής εκδοχής του Guy Marchant, 1486) τα ομοιοκατάληκτα στιχουργήματα που συνόδευαν ως κείμενο τις δημόσιες ζωγραφισμένες αναπαραστάσεις του Μακάβριου Χορού, μιας σπουδαίας παράδοσης διαχείρισης της ζωής και του θανάτου στην ευρωπαϊκή Δύση μετά την πανούκλα, όπως αυτές διασώθηκαν σε ξυλογραφίες από εκδότες της εποχής και των επόμενων αιώνων, οι οποίες και ανατυπώνονται στην παρούσα έκδοση (Baillieu, 1862)...
Είναι που υπάρχει κάτι ακόμα πιο σμικρό κι από το θάνατο, αυτό που σβήσαμε με τη γομολάστιχα των παιδιών, στον μαυροπίνακα της Ιστορίας, η Ιστορία, η τελευταία μας ψευδαίσθηση...
Η Ανίζ Κολτζ, «μεγάλη Κυρία της λουξεµβουργιανής λογοτεχνίας», όπως συχνά την αποκαλούν, διατρανώνει μέσα από την ποιητική διαδρομή της, η οποία καλύπτει επτά ολόκληρες δεκαετίες, την πίστη της στην οικουμενική διάσταση της ποίησης και της ανθρώπινης συνθήκης...
Όσο φωτεινός λάμπει στο στερέωμα της ποίησης ο Οδυσσέας Ελύτης, τόσο σκοτεινός αποκαλύπτεται ο Γάλλος ποιητής Rene Char, σχίζοντας το έρεβος με κεραυνοβόλους στίχους που μοιάζουν με χρησμούς...