Κυπριακή λογοτεχνία

Μια εξομολογητική, μα συνάμα οικουμενική αφήγηση για τον έρωτα – την ακατανίκητη δύναμη που πυροδοτεί πάθη, συγκινήσεις και εσωτερικές ανησυχίες...

Γεια! Σάς καλωσορίζω στο blog μου! ‘Μπουκάλι στη θάλασσα’ τ’ ονόμασα...

Το απλό συνήθως κρύβει το πολύπλοκο, το σύνθετο, το αθέατο, αυτό που αν ήθελες θα έβλεπες, αυτό που αν σε ένοιαζε θα εύρισκες...

Περιμένοντας το μεγάλο θαύμα εξαντλείσαι, χάνεις την υπομονή σου...

Στα σταυροδρόμια του δαίμονα, η ανθρώπινη ψυχή γίνεται βορά στις επιθυμίες και τις άνομες συμφωνίες...

Τούτη εδώ είναι μια δεύτερη εκδοτική προσπάθεια που αποφάσισα να βγάλω στο φως...

Σύντομες στιγμές της καθημερινότητας είτε στη προσωπική μας ζωή είτε στην εργασία, φωτογραφικά φευγαλέα ενσταντανέ, που κάποια, φαινομενικά, δεν έχουν σημασία, δεν γίνονται άξια προσοχής που όμως αν σταθούμε για λίγο με φιλοσοφική ή και σκωπτική, κάποτε, διάθεση θα διακρίνουμε πίσω τους να κρύβεται ομορφιά και υπέροχα νοήματα...

Οχτώ διηγήματα που τα συνδέει ένα κοινό στοιχείο: το αδιέξοδο, ο εγκλωβισμός σε συνθήκες βασανιστικές, για τις οποίες κυρίως ευθύνεται η εποχή μας παρά τα μεμονωμένα άτομα, που το κοινό σημείο τους είναι η προσπάθεια να σπάσουν την αδιέξοδη πολιορκία τους και μέσα από μια πορεία από το σκοτάδι προς το φως να πετύχουν τη διαφυγή και τη σωτηρία...

Είναι μια ποιητική συλλογή που αφηγείται τη ζωή, αλλά και την Άνοιξη! Μέσα από τα μάτια, και τη ψυχή της συγγραφέως βλέπουμε τον άνθρωπο στο όνειρο, στη χαρά, και τη λύπη...

Ένα κορίτσι που φοβάται να μιλήσει για αυτά που τη βασανίζουν, που δεν ξέρει να εκφράζεται αλλιώς πάρα μόνο με την ποίηση… Είναι τόσες πολλές οι σκέψεις και τα συναισθήματα της που μερικές φορές την πνίγουν...

Σ’ ένα SciFaiku - που αποτελείται, όπως και το Ηaiku, από τρεις στίχους με λέξεις των 5, 7 και 5 συλλαβών αντίστοιχα - περιέχονται λέξεις που φέρνουν στον νου ένα τεχνολογικό ή επιστημονικής φαντασίας σκηνικό, με τρόπο που να παρουσιάζεται ένας σχετικός συλλογισμός...

Δυο ντετέκτιβ ερευνούν μια σειρά από ανεξήγητους και ιδιαίτερης σκληρότητας φόνους...

Στις σκοτεινές πλαγιές ενός απότομου βουνού, σε ένα παγκάκι στην άκρη του γκρεμού, στα κεραμίδια μιας σκεπής και σε ένα μαύρο μονοπάτι προς άγνωστη κατεύθυνση, ιστορίες σκοτεινές και αποτρόπαιες, λαμβάνουν χώρο...

Το πιο βαθύ χρώμα είναι αυτό που δεν καίγεται ποτέ...

Γκιλοτίνα, σύρμα...