Εκατόν ένα χρόνια μετά τη μεγαλύτερη ταπείνωση του Ελληνισμού στη μακραίωνη ιστορία του, τη Μικρασιατική Καταστροφή, και τα ερωτήματα ως προς τους λόγους και τις αιτίες της δεν έχουν ακόμη απαντηθεί με σαφήνεια...
Μία ανθολογία μελετών δημοσιευμένων στο ηλεκτρονικό Περιοδικό Λόγου και Τέχνης «Χάρτης», αφιερωμένη στη φωτεινή εκείνη κοιτίδα πολιτισμού που ξεριζώθηκε βάναυσα το ’22 και σκορπίστηκε σε νέες πατρίδες, δίνοντας μιαν άλλη πνοή σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής στον ελλαδικό χώρο...
«Το Εθνικόν δράμα, του οποίου τελευταία πράξις υπήρξεν η άμαχος καταστροφή του Ελληνικού Στρατού εν Μικρά Ασία και η εκρίζωσις των απομεινάντων μετά την σφαγήν και την αιχμαλωσίαν πληθυσμών της υποδούλου Ελλάδος, εξειλίχθη δια μέσου μακράς σειράς ποικίλων και περιέργων γεγονότων, εις το βάθος των οποίων καθαρά διαφαίνεται η διχογνωμία η χαρακτηρίζουσα την καθόλου δράσιν του ελληνικού κόσμου από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον...
Το 1922 συνέβη η µεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ο ελληνισµός. Για πρώτη φορά µετά από 3.000 χρόνια έπαυσε να αναπτύσσεται ο ελληνικός πολιτισµός στη µία από τις δύο ακτές που τον γέννησαν.
Η καταστροφή υπήρξεν αφάνταστος και απερίγραπτος. θα παραμείνη δε, νοερώς ασύλληπτον, το γεγονός, πώς εξερριζώθη ο μικρασιατικός ελληνισμός από τον Πόντον -την ακροτάτην έπαλξιν των Ακριτών