Ιταλική πεζογραφία

Το Φάμπρικο (που είναι και η γενέτειρα του Ρομπέρτο Καμούρι) έχει δύο βασικούς δρόμους...

«Έχουν περάσει πάνω από τέσσερις αιώνες από τότε που ο πρόγονος μου, Γκουλιέλμο, διορίστηκε σοπρακόμιτος μίας Τρεβιζανικής Γαλέρας της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας...

Οι ιστορίες ήταν πολλές, άλλοτε διαφορετικές, άλλοτε πάντα ίδιες, µα όλες τους άρχιζαν το µακρινό 1938...

Ο Άρτσυ γεννιέται μια χειμωνιάτικη νύχτα, μαζί με τα πέντε αδέλφια του· ο σύντροφος της μάνας τους σκοτώθηκε κι εκείνη αναγκάζεται να μεγαλώσει μόνη τα μικρά κουνάβια της...

Γη και δάκρυα...

Είναι 4:30 το πρωί...

Τι ωθεί έναν έφηβο σαν όλους τους άλλους, από μια συνηθισμένη οικογένεια, να επιλέξει τον δρόμο του πολιτικού εξτρεμισμού; Ο Έτορε, που φεύγει από τα προάστια του Μιλάνου για να γραφτεί σε ένα μεγάλο λύκειο του κέντρου, νιώθει χαμένος, σε μια περιοχή και μια κοινότητα όπου δεν μπορεί να βρει αναφορές ή φιλίες...

Όλοι θα ήθελαν τη ζωή της Άννας και του Τομ...

Ένας νεκρός, εκτός από πηγή πόνου, είναι και πρόβλημα για τους οικείους του...

Ένας γάμος από ανάγκη...

Ένας ηττημένος άνθρωπος, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας είναι ο πρωταγωνιστής του διηγήματος – πιθανώς κι ένας άνθρωπος πίσω από την δική μας πόρτα...

Ο Λέο, διάσημος συγγραφέας στα τριάντα δύο του χρόνια, βιώνει τον τεράστιο πόνο της απώλειας του συντρόφου του, του Τόμας, ενός νεαρού Γερμανού πιανίστα...

Να αγαπάς, να θυσιάζεσαι και να υποτάσσεσαι! Αυτό ήταν το πεπρωμένο κάθε γυναίκας; Όταν η παιδική της ηλικία σε μια παραθαλάσσια πόλη τελειώνει με δραματικό και βίαιο τρόπο, η ανώνυμη αφηγήτρια αυτού του φλογερού αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος ανακαλύπτει συγκλονισμένη τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, στην Ιταλία, στην αυγή του 20ού αιώνα...

Ένας πατέρας φύτεψε δύο δέντρα μπροστά από το σπίτι του, ένα για κάθε γιο...

Μόντσα, 1936...