Ρωσική πεζογραφία - Διήγημα

Ορισμένα βιβλία διαθέτουν μια μοναδική ιδιότητα: γίνονται ανοιχτά παράθυρα για την εποχή τους, τις ψυχές και τις σκέψεις των ανθρώπων...

-

Ένας κυνηγός, μάρτυρας ενός φρικιαστικού εγκλήματος, ένας χαφιές αναρχικός, μια γυναίκα δηλητήριο, ένας νευρασθενής μαθηματικός και ένας αεροπόρος σε πορεία πτώσης συναντιούνται στην παρούσα έκδοση, προκειμένου να μας ανοίξουν την πόρτα στη σκοτεινή πλευρά του κόσμου τού Αλεξάντρ Γκριν, του Ρώσου Έντγκαρ Άλαν Πόε, όπως μεταξύ άλλων, τον έχουν αποκαλέσει...

Μια μοναδική, τρυφερή Χριστουγεννιάτικη ιστορία όπου ο σιδεράς Βακούλα στην αγωνιώδη προσπάθειά του να κερδίσει την καρδιά της πανέμορφης Οξάνα, πολεμά με τον διάβολο, τους δαίμονες και την κακιά μάγισσα, φτάνει μέχρι την Αγία Πετρούπολη, στο μυθικό παλάτι της Μεγάλης Αικατερίνης, και γοητεύοντας την τρομερή τσαρίνα, δέχεται, από τα ίδια της τα χέρια, το δώρο που τη νύχτα των Χριστουγέννων θα χαρίσει στην αγαπημένη του...

Ακόμη κι αν καταφέρουμε να νιώσουμε, να καταλάβουμε και να μελετήσουμε το σώμα μας, η ψυχή εντούτοις αρνείται τους ορισμούς...

Κάθε πρωί, μετά τη λειτουργία, ο πατήρ Ιγνάτιος πήγαινε στο καθιστικό, έριχνε το βλέμμα του στο άδειο κλουβί και στο γνώριμο σκηνικό του δωματίου, καθόταν στην πολυθρόνα, έκλεινε τα μάτια και άκουγε το δωμάτιο να σωπαίνει...

Ο ερημίτης Φεδόρ Κουζμίτς αναφάνηκε στη Σιβηρία στα 1836 και πέθανε στα 1864...

Ο σημαντικός Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντρ Κουπρίν με τους Λαιστρυγόνες μας δίνει έναν φωτεινό κύκλο κύκλο διηγημάτων, που εκτυλίσσονται στην Μπαλακλάβα, έναν τόπο που είναι «κάτι ανάμεσα σε κωμόπολη και ψαροχώρι», σε μια γωνιά της Ρωσικής Αυτοκρατορίας όπου κυριαρχεί το ελληνικό στοιχείο από τα πανάρχαια χρόνια...

Πολ­λά από τα δι­η­γή­μα­τα ξε­κι­νούν με λε­πτο­με­ρή πε­ρι­γρα­φή του φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος, του και­ρού, των κτι­σμά­των, ως μια, ίσως, νο­σταλ­γι­κή δι­ά­θε­ση του συγ­γρα­φέα για την πα­τρί­δα του, από την οποία έλει­πε για πε­ρισ­σό­τε­ρα από είκο­σι χρό­νια...

«Πρόκειται για ένα ψηφιδωτό έργο, με καθεμιά από τις δεκαπέντε ψηφίδες του να σκιαγραφεί μια γλυκιά και μια πικρή πλευρά της ζωής· όχι όμως για να θολώσει τα όρια μεταξύ Καλού και Κακού, όπως προσπαθούν να κάνουν εδώ και χρόνια διάφοροι «εναλλακτικοί» συγγραφείς, συμπλέοντας με τις δυνάμεις της εποχής, που θέλουν πολίτες σε σύγχυση αξιών, για να μπορούν να τους χειραγωγούν προς την αιωνιότητα της κατανάλωσης, να τους δημιουργούν προβλήματα για να έρθουν μετά σαν άσπονδοι σωτήρες να τους τα «λύσουν»...

Ένας φουκαράς υπάλληλος έχει ένα µεγάλο όνειρο: να αποκτήσει ένα παλτό...

Ο Αντρέγιεφ εξερευνά με όλους τους τρόπους τις πένθιμες και λυπημένες πλευρές της ανθρώπινης ψυχής και φτάνει στα πιο μεγάλα και τρομερά συμπεράσματα οι αναλύσεις του είναι λεπτές και δυνατές...

Η ιστορία εκτυλίσσεται σ’ ένα απομακρυσμένο πανδοχείο της Ρωσίας, ανάμεσα σε δεινούς χαρτοπαίχτες, καθένας από τους οποίους αναζητά το επόμενο θύμα του. Αλλά δεν θα είναι τόσο απλή υπόθεση.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος να συμπυκνώσει κανείς την υπόθεση «Κόκκινο λουλούδι» από τις ακόλουθες τέσσερις προτάσεις, που όλες μαζί συνιστούν μόλις και μετά βίας δυο γραμμές τυπωμένων λέξεων...

Οι άνθρωποι, τους αρέσει να με φουρκίζουν λέγοντάς μου συνεχώς πως αυτό είναι απλώς ένα όνειρο.