Αν κάθε ιδιοφυία κλείνει μέσα της κάτι τι δαιμονιακό, αυτό για τον Μπένγιαμιν αλήθευε απολύτως προπαντός στη μορφή ορισμένων εξαιρετικών αντιφάσεων: μια σκέψη βαθύτατα διορατική που προδιέγραψε όλες σχεδόν τις μελλοντικές τροχιές του μοντερνιστικού πνεύματος και, ωστόσο, ένας άνθρωπος που ως ύφος, ως ομιλία και ως τρόποι συμπεριφοράς ανήκε εξ ολοκλήρου στον δέκατο ένατο αιώνα μια τόλμη των θεωρητικών συλλήψεων που ακόμα τρομάζει τον συμβατικά καλλιεργημένο αναγνώστη, και όμως μια παράξενη αδυναμία που εκφραζόταν σαν αναποφασιστικότητα και παραίτηση, η οποία θα αποδεικνυόταν μοιραία γι'' αυτόν μια οξύτατη κρίση η οποία -όπως έγραφε το 1967 ο Αντόρνο- συνελάμβανε το ουσιαστικό τη στιγμή που ολόκληρα τείχη γεγονότων σφράγιζαν μέσα τους απατηλές ουσίες, και την ίδια στιγμή μια αφοπλιστική έλλειψη συνειδητοποίησης του κινδύνου...
Όποιος έχει αναρωτηθεί έστω και λίγο γύρω από τις πνευματικές προϋποθέσεις της εξέλιξης του νεώτερου ευρωπαϊκού και δυτικού πολιτισμού ή του ιστορικού ρόλου που έχουν παίξει στην εκκοσμικευτική πορεία του οι αβρααμικές θρησκείες, ιδίως ο χριστιανισμός, θα το βρει εξαιρετικό ανάγνωσμα...
Ο Φρόιντ διατήρησε, χωρίς φυσικά να το ομολογεί, την αξιωματική διατύπωση των συλλήψεών του, και επιπλέον την εκκρεμότητα των εναισθήσεών του: μια εκκρεμότητα η οποία συμπλησιάζει προς τον οφθαλμό των αφοριστικών προταγμάτων ως θραυσμάτων της πλουραλιστικής σκέψης, ως νοημάτων μιας δράσης και ενός πράγματος, τα οποία δεν είναι παρά αντικείμενα της ερμηνείας και της τέχνης του ερμηνεύειν...
Η θεμελιώδης υπόθεση που καθοδηγεί την ανάγνωση που κάνω στις Τρεις μελέτες έχει ως εξής: οι πρώιμες εκδοχές του κειμένου περιλαμβάνουν μια οιονεί ψυχαναλυτική ερμηνεία της σχέσης ανάμεσα στη σεξουαλικότητα, την παθολογία και την κανονικότητα...
Πρόκειται για μια άλλη προσέγγιση, ίσως την πραγματική, για τον φιλόσοφο «Πύρρωνα τoν Hλείο», o όποιος συνόδευσε τον Μέγα Αλέξανδρο στην Ινδία, και αφού μυήθηκε στη φιλοσοφία της Ινδίας εκείνης της εποχής, επιστρέφοντας στην Ελλάδα (στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Ηλεία), ίδρυσε τη δική του «Πυρρωνιστική Σχολή» (Μη-σκεπτικιστική), η οποία επηρέασε μεγάλο μέρος των Ελληνιστικών φιλοσοφικών Σχολών και η οποία αυτή καθαυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα...
Ποιο είναι το ιδιαίτερο στοιχείο στον στοχασμό του Wittgenstein που αναμφισβήτητα ελκύει και απασχολεί ένα τόσο ετερόκλητο και ευρύ αναγνωστικό κοινό; Ο Ludwig Wittgenstein υπήρξε πρωτίστως φιλόσοφος σύμφωνα με το συμβατικό νοηματικό πρόσημο που δίνουμε στη συγκεκριμένη ιδιότητα...
Το βιβλίο “Διαχρονικά Ζητήματα Φιλοσοφίας” είναι μια συλλογή φιλοσοφικών δοκιμίων που εξετάζουν θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και του φιλοσοφικού στοχασμού μέσα από μια διαχρονική προοπτική...