Στα κολαστήρια του ανείπωτου τρόμου, ο χτύπος της αυτοσχέδιας ποδοσφαιρικής μπάλας συμβόλιζε τη φωνή της ελπίδας. Κρατούμενοι που βρέθηκαν στο χείλος του Άδη, από το διεστραμμένο καπρίτσιο μίας υπερδύναμης που αιματοκύλιζε την οικουμένη, γαντζώνονταν από ο, τιδήποτε μπορούσε να τους προσφέρει μία σπίθα φωτός στο βάθος της ερεβώδους σήραγγας.Από τα φονικά στρατόπεδα συγκέντρωσης του ναζιστικού Ράιχ μέχρι τα σκλαβωμένα γήπεδα της Αυστρίας, από τις Ολυμπιάδες της φασιστικής προπαγάνδας μέχρι τα Μουντιάλ της μουσολινικής ποδηγέτησης, από τα δακρύβρεχτα γκέτο της Τσεχοσλοβακίας μέχρι τα ματωμένα φαράγγια της Ουκρανίας, το ποδόσφαιρο των μελλοθανάτων έγινε όχημα επιβίωσης και φεγγίτης προς ένα δυσνόητο και νεφελώδες μέλλον.Οι φλόγες του Πολέμου κατέκαψαν την Ευρώπη και άφησαν πίσω τους 60 εκατομμύρια θύματα. Το πρώτο από αυτά, το πιο ευάλωτο, ήταν η αθωότητα, η χαρά του ανέμελου παιχνιδιού. Οι τυχεροί που χρωστάνε τη ζωή τους σε μία επιδέξια ντρίμπλα απέναντι στον κατακτητή μνημονεύουν τους νεκρούς και, λίγο πριν φύγουν, παραδίδουν στις νεώτερες γενιές τον τρόμο του μάταιου μίσους. Μία ολόκληρη ήπειρος πενθεί εδώ και δεκαετίες το κληροδότημα ενός ακατανόητου οφσάιντ.