Το Χάι-Κάι, ποιητικό είδος απέριττο, που επινόησε η αραχνοΰφαντη και αφάνταστα λεπτή ποιητική ψυχή του Γιαπωνέζου, δεν προσφέρεται σε λεκτικές κουφότητες της χαμένης ώρας ή σε πλαδαρές πομφολυγώδεις εκφράσεις...
Τα χιλιάδες νησιά που αποτελούν τη γη της Ιαπωνίας, τυλίγονται από το αρχιπέλαγος, σαν μια ανθοδέσμη γεμάτη από τα χρώματα της φύσης και της ιστορίας της, λουσμένα όλα τους -πριν ακόμη και από εκείνο του ήλιου- από το φως της ευλάβειας προς την ομορφιά και τη δημιουργία...
Το χάικου, όπως αναλύθηκε σε παλαιότερα εισαγωγικά, επεξηγηματικά μου κείμενα, δεν παρουσιάζει ή περιγράφει μία αντίθεση, αλλά τουναντίον, δημιουργεί μια ακρότατη αντίθεση ανάμεσα σε παράλληλα, παρόμοια ή ανόμοια πράγματα...