Βέντης Χαράλαμπος

«Σε μια εποχή τοξικής έξαρσης του φονταμενταλισμού και του θρησκευτικού λαϊκισμού αλλά και υπό την ηγεμονία μιας εξίσου κοινότοπης αθεΐας που δεσπόζει ως αποκλειστική «πεφωτισμένη» ατραπός για τον σύγχρονο άνθρωπο, η νηφάλια επανεξέταση της σχέσης μας με το ιερό δείχνει να είναι απαραίτητη...

Το 1966, σε συνέντευξή του η οποία δημοσιεύθηκε μετά θάνατον μια δεκαετία αργότερα, ο Martin Heidegger εξέφρασε την απελπισία του για την πορεία και το μέλλον της ανθρωπότητας, διατεινόμενος ότι πλέον, «μόνο ένας Θεός δύναται να μας σώσει», εκεί που απέτυχαν η φωνή του Είναι, ο ναζιστικός μεσσιανισμός και η ποίηση (οι ματαιόπονες διαδοχικές ελπίδες του φιλοσόφου του Μέλανα Δρυμού)...

Το ερώτημα με το οποίο αναμετράται το ανά χείρας βιβλίο αφορά στο αν ο χριστιανικός μονοθεϊσμός και η εσχατολογία του έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, κατά τον ίδιο περίπου τρόπο που συχνά τυγχάνει αντικείμενο διερεύνησης το αν υπάρχει σοσιαλισμός, καπιταλισμός, φιλοσοφικός ρεαλισμός ή όποιος άλλος -ισμός με ανθρώπινο πρόσωπο....