Δρακονταειδής Φίλιππος

Είτε προ πολλού, από τα χρόνια του Λεονάρντο ντα Βίντσι και έως τα τέλη του 19ου αιώνα, είτε προ ολίγου, από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τις μέρες μας, οι ανθρώπινες πράξεις και επιθυμίες καλλιεργούνται στον κήπο της Ζωής και θορυβούν στα μονοπάτια του Βίου...

Αν το κακό της επιδημίας θεραπεύεται με σκόρδο, αν η ανακούφιση των ανθρώπων εξασφαλίζεται με το ψιλό και το χοντρό τους που το περισυλλέγουν καθημερινά οι Καπελάδες, αν τα έπιπλα και τα αντικείμενα φταίνε για την ασυνεννοησία μεταξύ συγγενών οι οποίοι διαφωνούν για το δικαίωμα ταφής στον οικογενειακό τάφο, η σωτηρία είναι το πρώτο ταξίδι του βίου, ο εφηβικός έρωτας μέχρι θανάτου...