Η πτώση του Διαδικτύου δεν είναι παρά ζήτημα χρόνου. Το Ίντερνετ θα καταρρεύσει και θα ζήσουμε κύματα πανικού. Ακούγεται σαν ένα είδος Αποκάλυψης; Κι όμως, δεν είναι...
Στην τάξη του Άρον όλοι ξέρουν ήδη τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν: η Αφσάνε θα φροντίζει ελέφαντες, ο Μόο θα σκάβει για να βρει δεινόσαυρους και ο Σταν θα ελέγχει τα τρενάκια του λούνα παρκ...
Ένα οκτάχρονο ψηλαφεί το σώμα του, του λένε είσαι κορίτσι, μεγαλώνει, το εφηβικό στήθος κυοφορεί τη γυναίκα που θα γίνει, τη μητέρα αλλά και τη γιαγιά της, μεγαλώνει κι άλλο και αφηγείται παλιομοδίτικες ιστορίες κάτω από μια καρυδιά, ερωτεύεται σε σουπερμάρκετ, ακρογιαλιές, μπαρ και καλάθια φακίρηδων...
Είναι η στιγμή, στο παιχνίδι, που δεν μπορείς να επηρεάσεις πια το μέλλον, είτε θετικά είτε αρνητικά. Τότε είναι που ακούγεται από τον κρουπιέρη το περίφημο "Rien ne va plus". Ή χάνεις ή κερδίζεις ότι έχεις μιζάρει. Συνήθως χάνεις. . .