Μπερούκας Γιάννης

Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή έλεγε ο Νίτσε...

Είναι φορές που ταξιδεύω πέρα από τις γραμμές του ορίζοντα σ'' ένα ταξίδι που μοιάζει αληθινό, αθέατος επιβάτης σε τρένα που σφυρίζουν την εγκατάλειψη εραστής ακόμη του ήλιου κι εκείνης της άγουρης νιότης...

Υπάρχουν ορισμένες γραμμές που, αν από απελπισία τις περάσεις, μπορεί να γίνεις κι εσύ ένα περιφερόμενο παραμύθι...

Σε νεανικές παροικίες αθωότητας στήμονες αναπαραγωγής μιας εξαίρεσης, ελπίδες δημιουργούν, στο βαθύ μπλε λευκές σταγόνες παραμυθιού, σ’ ένα χαμόγελο των περασμένων η φθορά...

Ίσως, σ΄΄ αυτή την παράσταση που όλοι παίρνουμε μέρος, ακόμη να μην έχουμε αποστηθίσει σωστά τον ρόλο μας και η αλήθεια, σιωπηλή απέναντί μας, να στέκει και να μας χλευάζει...