«ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ κάποιο σχέδιο ή αναλαμπή. Λίγες μονάχα ημέρες αφότου διάβασα στην εφημερίδα για το φευγιό της επιφανούς Ιαπωνίδας ποιήτριας Kazuko Shiraishi (1932–2024) και θυμήθηκα το ποιητικό παιχνίδισμα που κατευθύνει τη σκέψη στην απόλυτη συμπύκνωση, το χαϊκού (αν κι εκείνη διέπρεψε σε άλλα μονοπάτια), μες στην ανέμελη ακαταστασία των ραφιών της βιβλιοθήκης μου έπεσα πάνω σε έναν μικρό τόμο με σύντομες βιογραφίες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, που κατέληγαν σε γνώριμα γνωμικά τους (Κάδμου Γ. Στεφανόπουλου, Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, 1976). Ήταν αφιερωμένο από τον συγγραφέα στη γιαγιά μου, με χρονολογία 1977, και στη συνέχεια δωρισμένο σ᾿ εμένα. Αυτή η σύμπτωση λειτούργησε ως ερέθισμα για να συντάξω έναν κατάλογο αποφθεγμάτων —ένα από κάθε φιλόσοφο— και να τον σχολιάσω ποιητικά, κάνοντας μια μεταφορική επαγωγή των εννοιών στη σημερινή εποχή με όχημα την ποιητική φόρμα του χαϊκού. Ένα θνητό παιχνίδισμα με μια αθάνατη πραγματεία σε 51 πράξεις, όσα και τα γνωμικά, όπου η αντίστιξη γίνεται άλλοτε με χιούμορ ή σαρκασμό κι άλλοτε περισσότερο στοχαστικά ή και διακειμενικά, με πρώτη ύλη γνωστους στίχους ή αναφορές συγκαιρινών μας συγγραφέων, αλλα πάντοτε θαυμαστικά προς τα πνευματικά επιτεύγματα των προγόνων μας».