Ars Nocturna

ΣΕΛΗΝΗ Του είπα: Να φωτογραφίζεις τη σελήνη, την αγαπώ...

Μεταμεσονύχτιες διηγήσεις που προσκαλούν τον αναγνώστη σε ανεξερεύνητα λογοτεχνικά μονοπάτια του μαέστρου της φρίκης, Bram Stoker...

Ονειρικές, εκκεντρικές αφηγήσεις δύο χαρακτηριστικών Ιταλών συγγραφέων του 19ου αιώνα, εμποτισμένες από τα θέματα της εμμονής, της αμαρτίας, του έρωτα και του θανάτου...

Στο Αποκάτω, η Leonora Carrington, σήμερα πλέον αναγνωρισμένη ως εμβληματική καλλιτέχνης και συγγραφέας του Υπερρεαλισμού που από τη νεότητά της ακόμα είχε κερδίσει την εκτίμηση και τον θαυμασμό προσωπικοτήτων όπως ο André Breton και ο Max Ernst, καταγράφει την προσωπική της Κατάβαση σ’ ένα εφιαλτικό σύμπαν ψυχονοητικής κατάρρευσης και μαρτυρίου, που πυροδοτείται από μια σειρά τραυματικών γεγονότων, μέσα στη δίνη των απαρχών του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού της σε νευρολογική κλινική στη Σανταντέρ, στις βόρειες ακτές της Ισπανίας...

“Στους δρόμους τέτοιες μέρες πιο πόλυ τα πρόβατα φοβάμαι παρά τους λύκους”...

Μπορεί η απόκτηση της να μη συγχωρέθηκε ποτέ, στιγματίζοντας ως προπατορικό αμάρτημα τον άνθρωπο, όμως η αγάπη συγχωρεί και την προδοσία ακόμα, σε τούτο το λυρικό πεζό του Poe, που ‘ναι γεμάτο ποίηση...