Το μοναδικό πιο εκτεταμένο αφηγηματικό πεζό του Χόφμανσταλ που προοριζόταν να γίνει μυθιστόρημα παρέμεινε απόσπασμα – κι όμως, συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο πλήρη έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας… Ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα; Γιατί να το διαβάσω; – Γιατί θα το διάβαζες αν ήταν ολόκληρο; – Θα είχε ενδιαφέρον. Θα καταλάβαινα τι φαντάστηκε ο συγγραφέας. – Και να σου πω ότι μπορείς να νιώσεις ότι στέκεις κοντά στον πρωταγωνιστή και τον παρακολουθείς, ενώ η αφήγηση κυλά, τρέχει, σαν να θέλει ο αφηγητής να προλάβει να σου τα πει όλα; Ότι μπορεί ακόμη και να ξεχάσεις ότι υπάρχει αφηγητής, γιατί είναι σα να βλέπεις ο ίδιος τη δράση, ή το «όνειρο μέσα στο όνειρο»; Κι ακόμη περισσότερο μπορείς να μπεις στο νου του συγγραφέα μέσα από ένα σύνολο σημειώσεων στις οποίες ήθελε να βασίσει το έργο του, και αλήθεια, είναι τόσο πλούσιες σε ιδέες, γνώσεις, πληροφορίες. Σπάνια έχεις την ευκαιρία να περάσεις από αυτό το στάδιο της πνευματικής διεργασίας και του προβληματισμού ενός συγγραφέα. – Χμ… αν μου έλεγες και κάποια ενδιαφέρουσα κριτική που έχει γραφτεί για αυτό το «βιβλίο»; – «Το μοναδικό πιο εκτεταμένο αφηγηματικό πεζό του Χόφμανσταλ που προοριζόταν να γίνει μυθιστόρημα παρέμεινε απόσπασμα – κι όμως, σύμφωνα με τον Richard Alewyn συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο πλήρη έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας».