Τα τελευταία χρόνια, η σεξουαλική βία έχει τραβήξει την προσοχή των µέσων ενηµέρωσης, χάρη στη γενναιότητα των επιζωσών που µοιράζονται τις εµπειρίες τους. Όµως, δυστυχώς, η κυρίαρχη δηµόσια σφαίρα συνήθως αναπαράγει τις καταγγελίες τους µε τρόπο που εµποδίζει τη σωστή κατανόηση των αιτιών, δίνοντας υπερβολική έµφαση στην ατοµική ευθύνη ή κατηγορώντας τις µειονοτικές κουλτούρες. Σε αυτό το δυνατό και πρωτότυπο βιβλίο, η Λίντα Μαρτίν Άλκοφ επιδιώκει να διορθώσει την παραπλανητική γλώσσα της δηµόσιας συζήτησης γύρω από τον βιασµό και τη σεξουαλική βία, επιµένοντας στη σύνθετη φύση των εµπειριών µας. Οι επιζώσες έχουν πράγµατι πυροδοτήσει κινήµατα όπως το #MeToo, όταν όµως τα λόγια τους εισέρχονται στη δηµόσια αρένα, γίνονται συχνά αντικείµενο χειραγώγησης και ερµηνείας, κι έτσι υποσκάπτεται η δυνητική αποτελεσµατικότητά τους. Αντί να υποθέτουµε ότι όλες οι εµπειρίες σεξουαλικής βίας είναι καθολικές, οφείλουµε να αντιµετωπίζουµε µε µεγαλύτερη ευαισθησία τα τοπικά και προσωπικά συµφραζόµενα –να θέτουµε ερωτήµατα σχετικά µε το ποιο άτοµο µιλάει και υπό ποιες συνθήκες–, καθώς τα συµφραζόµενα αυτά επηρεάζουν την πρόσληψη και κατανόηση των διαµαρτυριών των ακτιβιστριών και των επιζωσών. Το βιβλίο της Άλκοφ προτείνει νέα θεωρητικά και διανοητικά εργαλεία για να σκεφτούµε τον βιασµό και τη σεξουαλική βία, διατηρώντας πάντα στο επίκεντρο της ανάλυσης τις επιζώσες – σε αντίθεση µε άλλα παραδείγµατα που στρέφουν τη συζήτηση σε άλλες ατζέντες.