Χωρίς να το προγραμματίσω, χωρίς σχεδόν να το θέλω, κάθισα και αφηγήθηκα σε ένα μαγνητόφωνο τις αναμνήσεις μου, ως τα βιώματα ζωής. Στο τέλος, όταν άκουσα το περιεχόμενο των κασετών, σκέφτηκα πως καλά θα ήταν οι αφηγήσεις να μετουσιωθούν σε γραπτό κείμενο και να τις κληροδοτήσω στα παιδιά μου, αφού αυτά κληρονομούν την ιστορία μου. Θα ήθελα τα παιδιά μου να γνωρίσουν τουλάχιστον τα προσωπικά μου βιώματα και να τα αφομοιώσουν ως ένα χρήσιμο οδηγό ζωής στους απειθάρχητους και αβέβαιους καιρούς μας […]. Η διαφύλαξη της ελληνικής ταυτότητας της Κύπρου αποτελεί πλέον το μόνο μέλημά μου. Να παραμείνουμε Έλληνες στη συνείδηση, με αυτογνωσία και αυτοσεβασμό