Έζησα τη μισή ενήλικη ζωή μου με τα παιδιά, που τα υπηρέτησα ως παιδαγωγός δάσκαλος. Δικαιούμαι άρα να μιλώ για τις μικρές σκέψεις και πράξεις τους και για τα ισχυρά τους συναισθήματα, που ενίοτε σημαδεύουν τη ζωή τους για πολύ ή για πάντα. Θεωρώ δε, αυτό το (επικαλούμενο) δικαίωμα χαριστικό προνόμιο, έναντι των άλλων συγγραφέων. Τα 26 διηγήματα που καταθέτω σ'' αυτό το βιβλίο έχουν αρχίσει να γίνονται λόγος εδώ και δεκαετίες, χρησιμοποιούν την αναλυτική γλώσσα των παιδιών και των εφήβων, είναι γραμμένα με ειλικρίνεια, παιδαγωγική στόχευση και κυρίως με συγκίνηση. Ως πραγματικά δε περιστατικά, διεκδικούν την υπέρβαση του χρόνου και τη διάρκεια. Τα διηγήματα αυτά (που προσεγγίζουν τη βιογραφία μου) απευθύνονται σε παιδιά και εφήβους, αλλά και σε ευγενικούς νοσταλγούς της παιδικότητας. Και έχω την πίστη πως, αν φτάσουν στα χέρια τους, θα μπουν και στην καρδιά τους. Η πίστη μου αυτή με κάνει να νιώθω μία σχεδόν παιδική, εσωτερική γαλήνη, και την ανάγκη να πω ευχαριστώ.