Η μελέτη των αντιδημοκρατικών εκτροπών που έλαβαν χώρα στην κλασική Αθήνα για περίπου τριάντα χρόνια και συνέπεσαν με την εποχή της μεγάλης ανάπτυξης της πόλης και προπαντός της πλήρους άνθησης των δημοκρατικών θεσμών συνιστά τον πυρήνα του ανά χείρας βιβλίου. Εξετάζονται οι αληθινές αιτίες των διώξεων τόσο των διανοουμένων όσο και των πολιτικών που στοχοποιήθηκαν, οι ζυμώσεις και οι συσχετισμοί δύναμης που οδήγησαν στην εκδήλωση και έξαρση του φαινομένου, καθώς και οι λοιπές όψεις (καταγγελίες, δίκες, καύση βιβλίων, θανατικές καταδίκες) των αποκλίσεων-εκτροπών του αθηναϊκού πολιτεύματος από τη δημοκρατική νομιμότητα. Πρόθεση είναι να αποδειχθεί ότι η ανάπτυξη του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Αθήνα του 5ου προχριστιανικού αιώνα δεν ήταν από μόνη της ένα είδος πολιτικής πανάκειας που επέβαλε σε εχθρούς και φίλους ένα εξωραϊσμένο στη συλλογική συνείδηση καθεστώς χωρίς τρωτά σημεία· ένα καθεστώς ικανό να εξαλείψει φαινόμενα που στην ουσία συνιστούσαν εκτροπές του αθηναϊκού πολιτικού σώματος από την τάξη και τις αξίες που όριζε η δημοκρατική νομιμότητα, καθώς και από τις διαχωριστικές γραμμές που οριοθετούσε το δημοκρατικό ήθος. Σκοπός του βιβλίου είναι να αφιερώσει χώρο και χρόνο στην έρευνα αυτού του εξαιρετικά ενδιαφέροντος και γόνιμου θέματος, μακριά από κάθε διάθεση «ωραιοποίησης» του ιστορικού παρελθόντος του πολιτικού πολιτισμού μας που τροποποιεί τα δεδομένα και αλλοιώνει τα αποτελέσματα κάθε συναφούς έρευνας, θίγοντας την επιστημονική αλήθεια και δημιουργώντας μια «ακρωτηριασμένη» εικόνα του αρχαίου κόσμου – εικόνα που τόσο πολύ έχει αδικήσει αφενός την καλαισθησία, την αντιληπτική ικανότητα και το επιστημονικό μας ήθος και αφετέρου τη δύναμη και τον πλουραλισμό που χαρακτηρίζουν την προσφορά της αρχαίας Ελλάδας στην ανθρωπότητα.