ΑΣΜΑ Ι Ψάχνω έναν ήρωα. Δεν αντιλέγω, παράξενο είναι. Κάποιον θα εμφάνισαν και σήμερα οι φυλλάδες. Μα προλέγω πως αύριο κιόλας πάει, τον εξαφάνισαν. Δεν θέλω τέτοιους - και γι'' αυτό διαλέγω τον φίλο απ'' τα παλιά, τον Δον Ζουάν. Θα τον θυμάστε απ'' την παντομίμα: νέο τον πήρε ο διάολος - τί κρίμα! Τα έπη ξεκινούν in medias res κατά του Ορατίου τον κανόνα. Κι έπειτα τις παλιές του συμφορές διηγείται αραχτός στην πολυθρόνα ο ήρως - σε ανάκτορα, σε αυλές, σε κάποιας δεσποσύνης τον κοιτώνα. Κι εκείνη, που ως τότε είχε μεσάνυχτα, ακούει με τα χείλη της μισάνοιχτα.