Είναι Κυριακή, Σεπτέμβριος του 1982, στον πολιτικό απόηχο της καθιέρωσης του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα και της αποποινικοποίησης της μοιχείας. Η Ευδοξία, φορώντας το καλό της φουστάνι, για να παρακολουθήσει τη θεία λειτουργία στην εκκλησία τής γειτονιάς της, παραμένει μονάχη στην κουζίνα· μαγειρεύει υπό τους ήχους εκκλησιαστικής ψαλμωδίας που ακούγεται από το ραδιόφωνο. Κάτω από το άγρυπνο βλέμμα τής Θεοτόκου, στην ξύλινη αγιογραφία εντός τού δωματίου, καθηλωμένη και δέσμια του ρόλου της ως σύζυγος και μητέρα, παραδίδεται στις φλόγες τής αμαρτίας και προσπαθεί να κατασβήσει την πυρκαγιά που ξεσπά στα λαγόνια της.