Αν δεν έχεις να μιλήσεις σε κάποιον, μίλα στο ραβδί σου, ότι αυτό σε προσέχει, παίρνει τα λόγια σου τοις μετρητοίς κι ενίοτε σου απαντά με τη φωνή σου. Συμβαίνει αυτό στους ποιητές. Γι'' αυτό πάρε τα ποιήματά τους σαν ανεπιφύλακτα λόγια σε ραβδί ή σαν συνοπτικά χρονικά χωρίς χρόνο-μπορεί όμως ο χρόνος να είναι δικός σου. Οι διεργασίες αυτές δεν είναι ξένες, ασύμφυτες κι άφιλες προς την ανθρώπινη ψυχή. Γιατί πώς αποκτιέται να λειτουργεί μέσα μας ένας άχρονος χρονικογράφος ονείρων, μια μυστική πηγή μαγικού λόγου, ένα παραμυθικό ραβδί που μιλάει; «Λεν έχει άκρη η ψυχή» γνωμάτευσε ο ανατόμος της Φ. Ντοστογιέφσκι.