Οι επιστήμες, διαχρονικός καρπός της πανανθρώπινης αγωνίας με την μορφή των συνεχόμενων κοινωνικών αγώνων για την βελτίωση των συνθηκών ζωής και την κατάκτηση της κοινωνικής ισότητας, ως προϋπόθεση της καθολικής ευημερίας, της ελευθερίας και της ευτυχίας, έχασαν τον κοινωνικό χαρακτήρα τους από την στιγμή που υποτάχθηκαν στους σχεδιασμούς της εκάστοτε εξουσίας, η οποία αποτέλεσε καρπό της βίαιης καθιέρωσης του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στην γη και στη συνέχεια πάνω στα μέσα παραγωγής που θρυμμάτισε τις κοινωνίες σε ανταγωνιζόμενες μερίδες και τάξεις. Η καταχρηστική χρησιμοποίηση των επιστημών από τις εκάστοτε εξουσίες τις μετέτρεψε σε ιδεολογία και γλώσσα της εξουσίας, αλλά ο ανταγωνισμός μεταξύ των εξουσιών άφηνε περιθώρια στις επιστήμες να αναπτύσσονται ως απελευθερωτική δύναμη προάγοντας την έρευνα και συσσωρεύοντας γνώση με την μορφή των παραγωγικών δυνάμεων, που κατά περιόδους αμφισβητούσαν τις καθυστερημένες παραγωγικές σχέσεις και οδηγούσαν στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμες επιτελούσαν τον επαναστατικό κοινωνικό τους ρόλο και ταυτόχρονα δημιουργούσαν σταδιακά όλες εκείνες τις αναγκαίες αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις για την κοινωνική ισότητα, αλλά και για την δική τους απελευθέρωση από τα δεσμά της απολυταρχικής εξουσίας. Σήμερα, στον 21ο αιώνα, επιστήμες και κοινωνία/ανθρωπότητα, βρίσκονται στο κρίσιμο σταυροδρόμι να κάνουν την υπέρβαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με την απελευθέρωση των επιστημών από το κεφάλαιο, προϋπόθεση για το πέρασμα στην αμεσοδημοκρατική αυτοδιεύθυνση των κοινωνιών, ή για την οριστική υποδούλωση στον τεχνοφασισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων που ορίζει ως άχρηστο και περιττό το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού, την εξόντωση του οποίου σχεδιάζει η παγκόσμια Ελίτ ως προϋπόθεση της διαιώνισης της απόλυτης κυριαρχίας της με την μορφή της παγκόσμιας ηγεμονίας του αμερικανισμού. Η ματαίωση αυτής της δυστοπίας μπορεί να συμβεί μόνο με την απελευθέρωση και την αποϊδεολογικοποίηση των επιστημών και ιδιαίτερα της επιστήμης της Πολιτικής Οικονομίας, προϋπόθεση ικανή και αναγκαία για την αφύπνιση των δυνάμεων της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού και την μετακίνησή τους από την θέση του αντικειμένου του κεφαλαίου στην θέση του υποκειμένου της ιστορίας, με αποκλειστικό σκοπό την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής που κατακερματίζει τις κοινωνίες και την επιστημονική θεμελίωση του πολιτισμού της κοινωνικής ισότητας και του αταξικού Ουμανισμού. Η κρισιμότητα των στιγμών και η άμεση απειλή του τεχνοφασισμού με μέσο την ‘τεχνητή νοημοσύνη’ και τα σχέδια για τον ‘μετανθρωπισμό’ προειδοποιούν πως δεν υπάρχει χρόνος για άλλες ψευδαισθήσεις. Τώρα είναι η ώρα, η ανθρωπότητα να πάρει την μεγάλη απόφαση να αφήσει πίσω της την προϊστορία της και να εισέλθει με την ουμανιστική επανάστασή της στην εποχή της ιστορίας του αταξικού Ουμανισμού.