Ζούμε σε έναν πολιτισμό που μας αιφνιδιάζει ασταμάτητα με την αγριότητα που παράγει και καθιερώνει. Διαμορφώνεται ένας «ανθρωπότυπος» χωρίς συναισθηματικό βάθος· μια υπαρξιακή καρικατούρα, έρμαιο των ενστίκτων και των εγωιστικών αυτοματισμών. Το μοντέλο ζωής που κυριαρχεί περιστρέφεται γύρω από τη «ναρκισσιστική τρέλα μοναδικότητας», ενώ η εξουσία του «αιώνος τούτου» αποπροσωποποιεί τον άνθρωπο, αντικαθιστώντας τη Θερμότητα της Σχέσης με «θεραπευτικά πρωτόκολλα» και «τεχνολογικές λύσεις». Ο σύγχρονος άνθρωπος, μαγεμένος από το Θέαμα και τις απατηλές «ευκολίες», χάνει τον Στοχασμό, την Πνευματικότητα, την Ηθική, την Αγάπη. Διδάσκεται να ζει με γνώμονα την επιτυχία και την υπεροχή, αγνοώντας το «μοιραίο» και την έλλειψη αρμονίας που τον περιβάλλει. Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο βήμα μιας βαθιάς μελέτης για το γιατί πονάμε, πώς φτάσαμε ως εδώ και τι μορφές παίρνει αυτός ο πόνος στον συλλογικό μας βίο.