ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΜΕΡΟΣ. ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΟ. ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΤΟΙΚΗΣΙΜΟ ΚΑΙ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΣ. ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΕΤΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ. Αποφεύγοντας την ξεπερασμένη νοσταλγία των τελετουργιών του παρελθόντος, ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν εξετάζει το ιστορικό της εξαφάνισής τους ως μέσο μελέτης και διάγνωσης των παθολογιών του παρόντος. Αντιπαραβάλλει την «ανθρώπινη κοινότητα χωρίς ανάγκη επικοινωνίας» —όπου η ένταση της συντροφικότητας παρέχει δομή και νόημα στην ύπαρξη— με τη σημερινή «επικοινωνία χωρίς κοινότητα», η οποία καταργεί τα συλλογικά συναισθήματα και αφήνει τον άνθρωπο εκτεθειμένο στην εκμετάλλευση και τη χειραγώγηση από τη νεοφιλελεύθερη ψυχοπολιτική.