Κι όταν μυρίζει το σκοτάδι από μακριά πλέκονται μύθοι τ’ αγγελουδάκια σπάνε τα καρφιά γυαλιά, σημάδια, αίματα τότε η ζωή μένει στυφή στη γεύση σου – την έχεις δοκιμάσει Τα σήματα, πελώρια κύματα γίνεται, καίγεται κραυγή Ποτέ δεν είχες άτοπα φυλάξει τη μοναξιά και την αγάπη μιας πόλης Ποτέ δεν λαχτάρησες τίποτα...