1985, ένα θερμό αυγουστιάτικο σαββατοκύριακο στην πλατεία Εξαρχείων. Ένας ιδιόρρυθμος, διεργαστής του παράλογου και εκκεντρικός τύπος της περιοχής, αποφάσισε ότι ενηλικιώθηκε και ήρθε η ώρα να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Η μέθοδος που επιλέγει είναι υπερρεαλιστικά επίπονη. Μια ευφάνταστη, επώδυνη περιπλάνηση ανάμεσα στο όνειρο, τις προσδοκίες και την πραγματικότητα και την τελική, καταλυτική και ανακουφιστική συμφιλίωση. Ένα μυθιστόρημα, όπου το παράλογο αξιοποιείται ως εργαλείο.