Πολλές και διάσημες οι Femmes Fatales που καθιέρωσε ο κινηματογράφος, η τηλεόραση ή ακόμα και η διαφήμιση. Πότε και πώς ξεκίνησαν όλα; Ο Συμβολισμός υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κινήματα του τέλους του 19ου αιώνα, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου «fin de siècle» (του τέλους του αιώνα) ή της «Belle Époque» (της Όμορφης Εποχής). Ένα από τα συχνότερα θέματα απεικόνισης ήταν η Μοιραία Γυναίκα, εντυπωσιακά όμορφη και έντονα σεξουαλική, με αποτέλεσμα να αποπλανά κάθε άνδρα οδηγώντας τον στην καταστροφή ή στον θάνατο. Συνήθως επιλέγονταν πρόσωπα από τη μυθολογία ή τη θρησκεία για να οπτικοποιήσουν τη femme fatale, όπως η Εύα, η Σαλώμη, η Ιουδίθ, η Σφίγγα, η Ωραία Ελένη, η Κλεοπάτρα, η Δαλιδά ή η Μήδεια. Στο παρόν βιβλίο εξετάζονται έργα των Klimt, Moreau, Beardsley, Mossa, Mucha και Munch, μεταξύ άλλων, με βάση τρεις άξονες: τη νέα κοινωνική θέση της γυναίκας και τη σύνδεση Νέας Γυναίκας και Μοιραίας Γυναίκας, τις ψυχαναλυτικές μελέτες του Freud, αλλά και γενικότερα έρευνες που αναδεικνύουν τις εσωτερικές διεργασίες της ανθρώπινης ψυχής, και τέλος τη φεμινιστική φιλοσοφία, ώστε να καταστεί σαφές πώς η πατριαρχικά δομημένη κοινωνία προσπάθησε μέσω αυτού του εικαστικού μοτίβου να παγιώσει μια συγκεκριμένη εικόνα για τη σύγχρονη γυναίκα μέσω της δαιμονοποίησης και της συστηματικής παραμόρφωσης των ιδεών που εκείνη εκφράζει.