Κυρίες και κύριοι, να σας συστηθώ λοιπόν. Ήμουν από τη φύση μου, ένα ζωηρό παιδί με αχαλίνωτη φαντασία, που παρατηρούσα πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους. Τι έκαναν αλλά και τι δεν έκαναν. Πώς γελούσαν, πώς δάκρυζαν, πώς μιλούσαν, πώς σιωπούσαν. Πιο μετά, προσπαθούσα και να τους κατανοήσω, να ξετυλίξω το κουβάρι της στράτας τους, να ερμηνεύσω τα σταυροδρόμια της ζωής τους, τον συναισθηματικό κόσμο του μέσα τους, του πιο σημαντικού κόσμου για μας τους ανθρώπους. Ανακάτευα τα υλικά τους, την πρώτη ύλη τους, εικόνες και ακούσματα βιωμάτων τους, με τη μυθοπλασία, το μαγικό αλατοπίπερο που θέλουν οι ιστορίες για να γίνουν νόστιμες. Κι έτσι έφτιαχνα άλλες ιστορίες. Δικές μου ιστορίες. Φανταστικές ιστορίες. Τα παραμύθια μου. Γιατί αυτό έτυχε να είναι η ουσία κι ο πυρήνας μου από τα γεννοφάσκια μου. Να αφηγούμαι ιστορίες. Είμαι λοιπόν μια κοινή παραμυθατζού, που κάνει φωτογραφικά κλικ, απαθανατίζοντας ενδιαφέροντα, ανθρώπινα, αληθινά στιγμιότυπα. Όχι με κάμερα, αλλά με λέξεις. Κι έπειτα προσθέτει κι άλλες λέξεις. Κι από τη μια στιγμή, φτιάχνει μια ιστορία. Μια ιστορία ζωής. Ή ένα παραμύθι, αν το προτιμάτε να το πείτε έτσι. Αυτή είμαι.