Ο Νίκος Μαργαρίτης στην πρώτη του συγγραφική απόπειρα μας συστήνεται με κείμενα που δεν ανήκουν σε συγκεκριμένο αφηγηματικό είδος. Γράφει μικρά πεζά, καταθέσεις σκέψεων, συναισθημάτων και βιωμάτων. Τα κείμενά του είναι ταξίδια στον χρόνο και τον χώρο. Είναι καταδύσεις στην ψυχή και τον νου. Με πρωταγωνιστές αντικείμενα, πρόσωπα και ζώα. Άλλα ρεαλιστικά, άλλα υπερρεαλιστικά, άλλα συναισθηματικά κι άλλα φιλοσοφικά, μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια ανεστραμμένη πολλές φορές κανονικότητα, σε μια άλλη αλήθεια. Σαν να γράφει poem en prose, ο συγγραφέας αναμειγνύει απλότητα και συναίσθημα, φιλοσοφία και σαρκασμό, νοσταλγία και πραγματισμό.