Στα Κινηματογραφικά ποιήματα του Ντέγιαν Τραϊκόσκι παρακολουθούμε καρέ καρέ τις διαδρομές των εραστών που επιστρέφουν τη ζωή και την τέχνη στην αρχική τους διάσταση: τη μυθική – εκεί όπου ο λόγος γεμίζει από εικόνες και οι εικόνες γεμίζουν από νόημα, ενώ η χαρά και ο πόνος αγκαλιάζονται. Φιλί Όπως εκείνο Της λεωφόρου και των ελαστικών. Φαίνεται πως Θα ματώσει Από την εγγύτητα.