Ο Κομφούκιος (551-479 π.Χ.) και ο Πλάτων (427-347 π.Χ.), ζώντας σε μία κοινωνική και πολιτική κατάσταση που παρουσιάζει αναλογίες λόγω των έντονων κοινωνικών συγκρούσεων, των εμφύλιων συρράξεων, της κρίσης των παραδοσιακών θεσμών και της ηθικής αποσύνθεσης, εισηγούνται την ανάληψη της εξουσίας από έναν ενάρετο κυβερνήτη ικανό να αποκαταστήσει την ειρήνη και την αρμονία. Αναπτύσσουν, έτσι, μία πολιτική και ηθική θεωρία, η οποία προσβλέπει στη σύζευξη εξουσίας και γνώσης μέσω της ηθικής. Κορωνίδα του πολιτικού συστήματος που εισηγούνται συνιστούν, αντίστοιχα, ο σοφός-βασιλιάς και ο φιλόσοφος-βασιλιάς. Με τη θεμελίωση της εξουσίας στη γνώση, την ηθική και την παιδεία προτείνουν ένα μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης, το οποίο διαφοροποιείται από το παλαιό πολιτικό παράδειγμα καθώς εισάγει νέα δεδομένα στον τρόπο άσκησης της εξουσίας.