Από τη σκοτεινή σπηλιά του νου, ξεπηδά ποίηση απελευθέρωσης: Πόλεμος, μνήμη, ενοχή, ελπίδα, φως. Λέξεις που στροβιλίζονται στην τροχιά του ανθρώπινου τραύματος και της ελευθερίας. Ποίηση που δεν φοβάται να κοιτάξει μέσα. Ποίηση που δεν αρνείται τη σκιά, αλλά την κατοικεί. Ποίηση που σπάει τα δεσμά — μία λέξη τη φορά.